А я, мабыць, адцягнуся ад разваг,
Каб адчуць свабоду пасля сну,
Акунуцца зноў у цеплыню,
Што змяшчае хатняй ежы пах.
А я, мабыць, адцягнуся ад трывог,
Каб растаць у радасці хутчэй,
Зазірнуўшы ў родных бляск вачэй,
Каб ад ветру ўзяць бадзёрасць ног.
А я, мабыць, адмоўлюся ад дум,
Бо спакой праз словы не стварыць,
Можна толькі гэты стан пражыць,
Пераадолеўшы свой боль і сум.
Я адмоўлюся чакаць пад прыкрыццём
І ў гэты момант зноў сябе вярну,
Каб проста быць, а не ўцякаць адсюль.
А я, мабыць, адцягнуся на жыццё.