Я сёння пачуў тут палячку ш. Па-руску оно паніМахт. А еслі я заркы яцьвягам прыкінусь, дык шо тахда? Бо БОЛЬ па-ліцьвіньську - род хлопца ль. Ды в рускіх - кацап - гэт Ліцьва вш.
Мне тут хтосьці кажа: ты, шо, в павуков вжо?
Так включы ж лічыльнік: ты жэ во здоров
20 аж, хі, рыцок даты ля й Калыткы ш!
От ій быйся гындэ ля Наталкі дров.
Прыйшлося да спадобы.Клікаем кожным днём не "ўчора".Не разлічваем на прароцтвы. Небяспечна, па сутнасці, само жыццё. Спрабуем застацца "Чалавекамі". І ўпэўнены, што будзе...
Чудесное стихотворение. Автор говорит в нем о боли одиночества. Щемящей и безысходной,безответной,не сложилось... Безлюбовье аыражено пронзительно и ярко..
Здаеться узровевь А.Пушкина. 26 гадов здзекау на высылках у Сябиры. Ганьба кацапам у яких нациянальны здабытак = руйнаваць усих .хто интылектам вышай их.
95% информации, полученной в школе,особенно на белорусской литературе, мне и в жизни не сдалась. Так вот, вопрос, к чему это все? В школе учат всему ненужному.
Одна из моих самых любимых басен К.Крапивы!До сих пор помню наизусть.Помню, с каким удовольствием учила басни в школе.Учатся легко и весело, во всяком случае для меня.
Паважаны Lazzaro! Толькі Паэт з вялікай літары можа так прыгожа перадаць сваю любоў да Радзімы, як да жанчыны. Вельмі пранікнёна, прафесійна і таленавіта напісана. Да апошняга слова верыла, што гэта жанчыне. Нават уяўляла, якая яна. ) З задавальненнем перачытала некалькі разоў. Дзякуй вялікі за верш! Поспехаў Вам і натхнення!
З павагай, Людміла Воранава.
Не згодна з Вамі. Верш лёгка запамінаецца. Мне хутка 70 гадоў, але і я вывучыла яго на памяць за 10 хвілін ці нават хучэй. Мне падабаецца гэты твор. Я толькі сёння з ім пазнаёмілася.
Шёл 1942 год. Самый разгар войны. Максім Танк воюет на юге. Анна Ахматова решает написать стихотворение на тему родной мовы.
В 1943 году Сталинградская битва закончилась, и то уже не разгар.
Качество поэтического сайта характеризуется наличием вот такой хрени.
Нет желания писать в этом сайте, когда видишь помойку.
Тролль "типа василь " делает основательную помойку в сайте. В беларуских поэтических сайтах две беды - или сверхмодерация или ее отсутствие. Нет золотой середины. А троллизм троля под стихами других членов команды сайта -это и есть показатель уровня современной бел.поэзии. Именно хамство и бескультурие порождает достойного уровня поэзии.
Не служы паніхіды, калі ты не знаеш нішо.
На хаўТуры ці йдуць бо, калі ты яшэ не шызк.
А вот ек ты зайідыш, да шэ нызнаёмым німцям,
От тады уж пылнуйся, шоб фрыцы ны с псышч.
Прачытаю "Агеньчык" на Тройцу сваім родным. Мы збіраемся ў роднай хаце толькі на гэта свята. Астатні час яна пустая, толькі бацькі глядзяць на нас з партрэтаў. Праўда, ужо 10 год, як не стала мамы, а ў хаце светла і чыста. Ведаю, што нехта - брат ці сястра - прачытае свой сумны верш. Але такое - !.. І як балюча пераключацца з чаканага цяпла у халадэчу. Дзякуй. Моцна.
Ладны верш атрымаўся, Ладзімір! Просты, цікавы, выразны, не перагружаны метафарамі. Нікога не слухайце, той хто піша пра ўзровень пачатковай школы, напэўна не ведае ніякага ўзроўню. Няхай спачатку навучыцца водгукі пісаць без памылак.)
(Настаўніца)
Гениальное стихотворение гениального поэта который олицетворяет наш маленький уголок под названием Беларусь
Память о нем навсегда останется в памяти белорусов