Дзякую, шаноўны Глеб! Вось і на Вас пацвердзілася тое, што ў кожнага з нас было шмат чаго да існуючага жыцця. Бо вершы Вашы, безумоўна, напісаны не пачаткоўцам, які робіць першыя крокі, а сталым Майстрам (які ці не пісаў у мінулым жыцці? І ці не прайшоў разам з Янушам Корчакам увесь яго апошні шлях?).
Дзякую за асалоду ўбачыць свет Вашымі вачыма!
І жадаю Вам, каб Ваша крынічка стала паўнаводнаю ракою, якая наталяе акіян. Хаця... ці магчыма яго наталіць?
Паважаны Lazzaro, вялiкае Вам дзякуй за добрыя словы!
Адказваю па пунктах:
1) «Анёла Януша» я пiсаў адну ноч. Проста ён сам пайшоў з мяне. Ён лёг на паперу аднiм разам, толькi казку пра востраў Абрыкос прыйшлося перапiсваць тры разы, бо яна атрымлiвалася вельмi страшная, а я разумеў, што страха тут быць не павiнна – дзяцей патрэбна суцешыць;
2) Акрамя «Маладосцi» и сайта, мяне калi-нiкалi (3-4 разы на год) можна знайсцi ў «ЛiМе». (Дарэчы, па-першае, праз месяц звярнiце ўвагу на шосты нумар «М.» за 2017г.; па-другое, калi вырашыце чытаць «Каятана Чабора», гэта таксама лепей рабiць у «М.», бо ў iнтэрнэт-варыянце ёсць шмат незаўважаных мной моўных хiбаў). З «Полымем», магчыма, знойду агульную мову ў гэтым годзе. З «Дзеясловам» – палiтыка ўзброеннага нейтралiтэту.
3) Вершаў не вельмi шмат, бо я па-беларуску (i, наогул, вершы) пiшу з сярэдзiны 2015г. Да таго ж, не хочацца скочвацца ў праклятую беларускую трыяду «матулiна мiлагучная мова, родная вёсачка, вайна».
4) Наконт музыкi для «Беларускага паланэза», то, на няшчасце, кампазiтараў знаёмых у мяне пакуль няма. Але, што тычыцца музыкi, я, калi пiсаў «Паланэз», слухаў для настрою паланэз Войцэха Кiляра з фiльма «Пан Тадэуш». Паспрабуйце знайсцi яго ў ю-тубе. Мне здаецца, што настроi падобныя.
Калi ёсць iншыя пытаннi, то пiшыце gleb-goncharov@yandex.ru, бо не пра ўсё нават трэба гаварыць так шырока. Дзякую. Г.Г.
Шаноўны Глеб! Вашы творы — усе! — проста штосьці неверагоднае! Нічога падобнага ніколі не даводзілася чытаць! Тэматыка, стыль, багацейшая мова каларытная, настрой, вобразы — спрэс дзіва дзіўнае!
Хорошо! Однако Мицкевич написал это стихотворение не по-белорусски, а по-польски.
Значит, надо указывать переводчика. Ведь текст фактически принадлежит ему, не Мицкевичу.
А переводчик - Язэп Семяжон.
Спадар Васіль Брытва, разбор вашай біяграфіі яшчэ наперадзе. У адрозненне ад сапраўдных аўтараў, маглі б пісаць ад свайго імя і прозвішча. А фамільярнасць вам не да твару. Няўжо за псеўданімам схаваеце сваю сутнасць? Хто пассе вецер, пажне буру... Гэта датычыцца вашай асобы, спадар Васіль Брытва.
Д.дзень! Не мая справа займацца разборам вершаў. Гэту акалічнасьца апушчу. Скажу аб тым, што ўразіла ў двух Вашых вершах - а ўразіла багацьце слов і іх разнастайнасьць. Якімсьці духам патхнула глыбінным і здавён ня чутым. Гэта вельмі цікавы бок Вашай творчасьці. Буду рад сустрэцца зноў.
Я помню как проходили его в школе... но тогда это был просто школьный материал..... а теперь, так пронизывает.....я помню тоже этот запах....кажется что даже теперь его чувствую...... трогает да глубины души....