(08.06.1895—08.12.1937)
Пакуль ёсць школы—мова не загіне
І родны край не згубіцца ў снягах,
А будзе незалежнаю краінай,
Дзе кожны ўспомніць твой да сонца шлях,
Якім ідзеш, настаўнік маладзенькі,
І прад сабой далёка бачыш ты
Наш светлы час, наш Храм, наш дзень
вясенні,
Які ад сонца залатога залаты,
А не ад гільзаў, што пасля расстрэлаў
Валяюцца ў растоптаных снягах,
Дзе кроў цячэ з тваіх грудзей нясмела,
І слёзы, нібы вершы, у вачах
Застылі на хвіліну і расталі,
Нібы ўзляцелі ў неба за душой,
Якую расстраляць не расстралялі,
Як мове нашай, быць ёй тут жывой
У светлых хатах, дзе смяюцца дзеці,
Бо плакаць ім яшчэ прычын няма.
З нябёсаў зоркі абрывае вецер
І, як пажар, праз Беларусь зіма
Паўзе, хаваючы ў сабе былое.
Але твой шлях нікому не схаваць,
Як з неба наша сонца залатое
Ніколі і нікому не сарваць.
29.03.2009