Туманы, як паромы,
Сплывуць за нябачныя пні, —
Сонца прадвесце — промні —
Клавішы цішыні;
I — ні вербаў пахілых,
Hi гнілога камля, —
З лінеечкі небасхілу
Сонца нотай «ля»!
Ластаўкі ж — з-пад аконца,
Як з зямное асі,
Шуг —
палавініць сонца
На до-рэ-мі-фа-соль-сі!..
Miг — i рамонак пялесткі,
Як белыя ноты, пратрэ:
Слухайце, горад, вёскі,
До-рэ-мі-фа-соль-рэ!..
Міг —
і на кожнай асінцы,
Як ноты, лісткі між галля:
Дзяўчынцы ў чырвонай хусцінцы
До-рэ-мі-фа-соль-ля!..
А вунь і вяргіні, макі, —
Бацькавае гняздо,
Маці ідзе ў андараку:
До-рэ-мі-фа-сі-до!..
Замружацца вочы маці
Ў паддашку далані,
Ледзь заклякоча на хаце
Бусел — страж вышыні, —
I ціха ўсё зноў па-тутэйшы
Між спякотнага дня:
Баладай музыкі першаю —
Сонечная цішыня.