(23.10.1887--11.04.1937)
Усё ў былым-- і слава, і пашана
І ўжо дарогі больш няма назад.
Ды выбар ёсць яшчэ-- быць расстраляным
Ці раптам звар’яцець… І ты-- вар’ят,
Але і ў гэтым доме ў вокнах краты,
Як павукі, што ткуць самоту й смерць.
І лекары крычаць, крычаць вар’яты
І можна тут сапраўдна звар’яцець.
А за сцяной вясна ды жыць не хочаш,
Бо немагчыма ў вар’ятоўні жыць,
І ўжо не поўню ў небе бачаць вочы,
Пятлю, якая кліча і гарыць,
Як бальшавіцкі сцяг служыў якому
І пад якім людзей катуе кат.
Не здрадзіў ты Айчыне і нікому
Не здрадзіш. Ты-- змагар, а не вар’ят.
І заўтра, як сабаку, закапаюць
Цябе на ўскрайку парка ды і там
Твой чэрап беларускі адшукаем,
Нібы ў начы-- бялюткі Храм…
26.12.2007