Ен тутэйшы, сусед і сваяк,
З ім прыемна насустрач і у поруч.
Разам топчацца наша зямля,
Мы праз плот раніцой ці апоунач.
У бядзе, у трывозе, між спрау,
На вяселлі і у роспачы сціплай,
Ен апошняе сябру б аддау,
То зямляцкая добрая звыкласць.
Панямонец, ад продкау увесь.
Яму у сорам быць госцем нязваным.
Не тваё, дык здымі і павесь,
Бо заужды памяркоуны рахманы.
.
Можа кіне свайго у бядзе?
Ці дабро не па брацкі падзеліць?
Яму зычу дабра кожны дзень.
То ад сэрца,не слоу добрых дзеля