Мы па жыцьці ляцім, як вецер.
Ня маем часу для таго,
Каб быць цікаўнымі, як дзеці,
І бачыць сьвету хараство.
Калі грыбы зьбіраем ў лесе,
Ці ж прыслухоўваемся мы,
Як салаўі сьпяваюць песьні,
Аб чым шапочуць верасы?
Ці заўважаем, як вавёркі
Нясуць арэшкі у дупло?
Як зіхацяць у рэчцы зоркі,
Хоць дзень настаў ужо даўно?
Гадзіньнік лічыць нам хвіліны.
Імклівай ланьню час бяжыць.
Калі б яго спыніць змаглі мы,
Жыцьцём ці сталі б даражыць?
Усё ляцім, нібыта вецер,
Нам не спыніцца нізашто...
І разумеюць толькі дзеці
Жыцьця і сьвету хараство.
(Вольны пераклад з ангельскай мовы )