ДРОБЯЗЬ
Як рака праплывае няўмольна бясконцы час,
Пакідаючы ў моманце хуткім пагляд без адказу,
Так сняжынкі на беразе таюць ураз
І вадою знікаюць з плынню вечнасці разам.
Няулоўны пагляд з кропляй снежнай вады
Не чакаюць мой бераг, выпраўляюцца з думкай -
Будзе вечнасць цячы як над кратэрам дым -
Для іх дробязь людскія стасункі.