ДЫЯЛОГ СЯБРОВАК
Так расказвае сяброука,
Пра каханкаву нялоукасць.
-Тут пастукалі у дзверы,
-Што з ім стала ,не паверыш.
-кажа- гэта твой Пятрусь?
-без трусоу у шафу- шусь,
-Стау шалены нібы вецер,
-Мухай хату усю аблецеу.
-Ды з балкона глянуу уніз,
-То аж восьмы, во сюрпрыз!
-Слізгануу вужом пад ложак,
-Ды калоціцца ,ах божа!
-Зубы ляскаюць бы у сцюжу.
-Кінь - кажу- ключы у мужа!
-Падхапіуся ды за шторы,
-Запытау -ці есць камора?
-С перапуду у гэты раз,
-Меціу змыцца ва унітаз.
-Сцішна мне з яго пагляду,
-Мкнуу схавацца у шуфляду.
-Ледзь інфаркт не перанес,
-А мазгі вось,мабыць,строс
Сяброука кажа -а што ты?
-Я усьміхалася між тым,
-Бо упэунена была,
-Смс Пятрусь прыслау.
З за дзвярэй жаночы голас
-Соль ты брала у мяне колісь!
Ды суседка то Аудоля,
Бракавала у яе солі.