Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Элегія

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Ці мог калісьці ў жыцці я спадзявацца,
Што доля нас аднойчы вымусіць спаткацца.
I шчасце велічная мне адчуць удасца,
З якім нічога ня ў стане параўнацца.

Вялізнае натхненне ў мяне ты ўдыхнула,
Шырокія прасторы прада мною разгарнула.
Раптоўна вочы так спагадліва зірнулі,
I ў душы маёй ўсё перавярнулі.

Але гэта было толькі імгненне.
Дзіуны міраж, што растварыўся з новым днём.
Яшчэ ўчора ён прыводзіў ў захапленне,
Цяпер жа душу мне паліць быццам агнём.

Шчасце ніколі не даецца проста так,
Яно заўжды ўзнагарода за пакуты.
Яго патрэбна ўспрымаць як боскі знак,
Як вызваленне ад заганных зямных путаў.

I для душы сваёй я прагну ачышчэння,
Каб усё з пачатку я аднойчы мог пачаць.
I каб меў права я на белае аддзенне,
Калі на боскі суд прыйдзе гадзіна завітаць.