Калі часам трохі засумуецца
I адчую на душы тугу,
Я выходжу да людзей на вуліцу,
У натоўпа шматгалосы гул.
Паспяшаю непрыкметна зліцца
Я з табою, гарадскі прыбой,
Каб у шумнай радасці згубіцца
Са сваёй нязначнаю журбой.
I па кроплі, па маленькай частцы
Мне ў душу збалелую ідзе
Нехаванае чужое шчасце
Толькі што спатканых мной людзей.
I яны маю бяду-навалу
Разнясуць, развеюць назаўжды,
Запрашаюць нават запявалам
У свае вясёлыя рады.
Не скруціць ніякай чорнай скрусе
Маладосць крылатую маю.
Я іду з усімі
і смяюся,
Я іду з усімі
і пяю.
I калі каго бяда агорне,
Трапіцца журботны хтосьці нам, —
Я вазьму ў яго часціну гора,
Частку сваёй радасці — аддам.