Красавіцкі бузун-ранак.
Пульхнашчокі пястун весні.
Вокагляду майго абраннік,
пунцавееш ў далёкім надлессі.
Белакудзерныя аблочкі
так пасуюць твайму наіву.
Над блакітнай шаўковай сарочкай
ветраскок трасе лёгкай грывай.
Ты хапаеш яго за ногі -
узлезці і пракаціцца хочаш
па расяным шэрым аблогам,
дзе спачын атрымала ночка...
Смех залівісты душу радуе:
Не ўтрымаўся!
Дробязь - няўдача!
З вуснаў сонца смачнае падае
і па небе гарохам скача.