Ліст пабег цябе даганяць
утравелымі рэйкамі,
немагчыма было стрымаць
пад стамленымі вейкамі
раставанне - пякучы боль! -
раз'яднанне, разлучыны...
І не рваўся журбы сувой,
ў які мы былі скручаны.
Жменя сонца ў маіх руках
ад цябе заставалася.
- Да сустрэчы, сястрыца-птах,
- мне ўвесь вечар шапталася.