ЛЯСНАЯ ЯБЛЫНЯ
Яблыня лясная шчыра на узлеску
Вабіць на знаёмства непадробным блескам.
Ў белае сукенцы, жмурацца аж вочы,
Выглядае быццам заручыцца хоча.
Ой, не проста ў лесе, з жаніхамі стала,
Дрэвы маладыя ды шляхецтва мала.
Яна ж - заглядзенне, хоць з якога боку,
Ад красы і зайздрасці не адвесці вока.
Выскачыла з лесу, аж гарыць каханнем
Ды дрыжыць на ветры ў трапяткім жаданні.
З добраю прыметай закружыўся бусел …
Падыйду на шчасце рукою дакрануся.