Люблю глядзець, як завіруха штурмуе шкло майго вакна, ёй хочацца паразіць скруху, якую не змагчы ўжо нам; эфір ад холаду напяты, ці воляй нечаю застыў, мароз на шыбе зладзіў краты; я тут зняволена табою, мною — ты.