заўсёды за нешта церпіць выплёўвае зубы
позірк яе падобны на танныя дымныя клюбы
словы і жэсты – пругкі электрапровад
зараду ейнае жарсьці хапіла б на цэлы горад
калі яна вые – ператвараецца ў ваўкалака
няспынна рве прадзіва руплівым паркам
выходзячы аўтаспынам лавіць каханьне
трапляе ў аўто да дэманаў расчараваньня
вечна шукае выйсьця з лябірынтаў здрады
любы дабрабыт ёй – штучнае эльдарада
яна той дэкор ад якога ніякай карысьці
той авель якога ўжо забівалі калісьці
бо рэчаіснасць – цынічная шлёндра бля!
тыя шчыпцы якімі выцягваюць немаўля
маладосьць – гэта ўпарты наіўны шахід
што сьніць парадыз хоць навокал – аід