Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Марш

Сярэдняя: 3.6 (9 галасоў)

Як быццам вольнае паветра
малюе ў Гомлі мімаходзь.
Калона каля кіламетра,
скрозь абыякавасці нетры
гучала моцнае: “Сыходзь”.

Не злодзеі, народ звычайны.
Іх немагчыма падлічыць.
Не трэба ім нябеснай манны,
ды забаўлялак разнастайных.
Яны імкнуцца проста жыць.

Пратэст найлепшая прылада,
бо марна заклікаць да тых,
хто дзіўна атрымаў пасаду
і абазваў сябе “ўладай”,
ды хутка страціў зрок і слых.

Хто дзеля пэўнага зацішша
нагарадзіў законаў плот.
Жыццё свае законы піша,
з якіх адзіны тэзіс выйшаў -
рабіце ўсе наадварот.

Таму, сабраўшыся ў калону,
рашуча скінуў страху груз,
з адчаем і бядой пароўну,
нягледзячы на забарону,
на плошчу выйшаў Беларус.

Блакіт нябесны быў прыгожым.
Нібы дапамагаў Гасподзь
тым, хто ляноту патрывожыў,
калі ў горадзе над Сожам
гучала моцнае: “Сыходзь”.