Нікому жыцьцё паўтарыць немагчыма,
Даецца ашчадна і шчодра — адно.
I як бы зязюлька яго ні лічыла,
А фініш бязьлітасны мае яно.
То з выраю,
То за далёкае мора
Ганцамі свабоды ляцяць жураўлі.
Дні радасьці,
Дні непазбыўнага гора
Стагуюцца так,
Як прыйшлі,
Адышлі.
Ня выкінеш і не закрэсьліш ніводны,
Надзеяй узяты ў спакусны палон...
I сам непрыкметна на ўсё станеш згодным,
Прымаючы вечны прыродны закон.
Ды ўсё-ткі насуперак долі зласьлівай
Аблічча тваё прасьвятляе імжу...
Наколькі мой час карацее імкліва —
Настолькі каханьнем мацней даражу.