Мне голас быў...
Ганна Ахматава.
Мне голас быў
Аднекуль з паднябесься
Ці, можа, з-за высокіх курганоў —
Анёл трубіў,
Ці дуб шумеў на ўзьлесьсі,
Ці далятала водгульле званоў...
Мне голас быў.
I я пачуў яго.
I ён узьняў мяне да зор нібыта,
Спавіты ціхай незямной тугой,
Таемны і знаёмы,
Як малітва.
Як стомленая песьня на жніве,
Як самы першы жаўранак вясновы,
Мне голас быў.
І ён са мной жыве.
І шэпча мне свае скупыя словы...