Ў рэшце-рэшт сказаць мне варта*,
Што ты прыгожа і істотна.
Жіццё бяжіць, бяжіць ўпарта,
А без цябе мне так сумотна.
Крыніца ў гае, лямант птушак,
Зіхцелась поле ў цёмным ранку,
Нібы прыроды цудной стужка,
А ў гэтай стужке прамень маланкі.
Ўсё прыгожа ў гэтым свеце,
Ў прыроде ўсё рацею мае.
Ласкава баяет мяне вецер,
І соненько на небе грае.
Ў душе хай будзе навальніца,
Таму што я цябе кахаю.
Не маю права памыліцца,
Цябе таго же я параю.