Міхайлу Шаўчэнку
Зноў на праспэкце —
Паводка дзявочая:
Сьмех мілагучны, надзей галасы.
Дзіўна, але Дастаеўскі ня збочвае
З памяці тут — у разгуле красы.
Клясыку веру, а існасьць упартая
Тое прароцтва ўспрымае, як ёсьць:
Можа ўратуе ўвесь сьвет,
Ды інфарктамі
Век мой уласны
Даб’е прыгажосьць.
Згінуць заўчасна баюся да змогі я,
Нават калі б мне сьвяціў маўзалей...
Рыжавалосыя і даўганогія,
Вы аббягайце мяне, як далей!