Ну вось — і дрэвы пасівелі сваёй звычайнай пазалотай. Канец жыццёвае кудзелі — спыненне руху калаўрота.
I тчэ забыўшая дзясніца ўсё тыя ж кветкі — васілёчкі... Ды ёй жа гэта толькі сніцца — душа даўно ўжо збегла ў прочкі.