Разложысты атлас
Лістоў-далоняў вострых...
Яны віталі нас,
Як папараці сёстры.
Уражвалі ўсе дні
Красой недатыкальнай,
Сяброўкі цішыні —
Задумлівыя пальмы.
I везлі ў далячынь
Іх летуценны жаль мы...
Святлее на плячы
Узорысты цень пальмы.
Які здару я скарб
Сасне і квету мальвы?..
Згадалі ўжо амаль вы, —
Цень неўміручы пальмы!..