Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Праганю тваю хваробу...

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Маршчасты лоб, сівыя скроні,
У шурпатых мазалях далоні.
Ці ж гэта ты, мая матуля,
У зрэбнай беленькай кашулі
Ляжыш на ложку нерухома?
З табой такой я не знаёма.
Ты ўсё жыццё кудысь імчала.
Табе ўсё часу не хапала.
Шчэ ўчора бегала па хаце
У старэнькім латаным халаце.
Зваліла ўсё-ткі цябе стома…
Ледзь-ледзь даклэпала да дома.
У хаце, як заўсёды, чыста.
Фіранкі свежасцю празрыстай
Пад подых ветрыка гуляюць.
І вокны, нібы вочы, ззяюць.
А на падлозе можна есці.
Памыла, мо, разоў ты дзвесце,
Пакуль мяне к сабе чакала.
Дык вось і я. Вітай. Прымчала.
Прэч праганю тваю хваробу.
Няма чаго спраўляць жалобу.
Лепш пойдзем, набяром чарніцаў.
Надзенем боты, рукавіцы
Ды крапіву парвём ля плоту –
Тут непачаты край работы.
У мамы пасвятлелі вочы.
Удваіх шчабечам да паўночы.
Яна ажно памаладзела,
Нібы вясну сваю сустрэла.
Як вожык, тупае па хаце
У сваім залатаным халаце.