Мастаку Міхасю Савіцкаму
Ці ліпеньскі прыпар, ці слота,
Ці вера ў душы, ці адчай —
Работа,
работа,
работа
Да цемры і сонца ў вачах.
Аддаць свае сілы дазвання,
Засеяць свой трудны загон —
У гэтым жыцця апраўданне
I самы высокі закон.
А слава...
Калі ёй ахвота,
Хай збоку прысядзе цішком.
Работа,
работа,
работа
Да зморы, да стомы цяжкой.
Зямны абавязак зацята
Цягнуць ад цямна да цямна —
За шчасце няўмольная плата,
Адзіная ў свеце цана.
Затое не чар пазалота,
Не зманлівы бляск медаля —
Работа,
работа,
работа
Навек застанецца пасля.