"Раніцай"
Устае з-за лесу шар чырвоны
І промні-іскры пасылае
Паціху,неяк сарамліва
Паблекшы зорачка знікае
На усходзе нібы бліскавіца
А свет такі-балюча воку
І толькі хмаркі затрымаюць
Той бег нястрымнага патоку
Раса начная на лужках
Як дыямент блішчыць,іскрыцца
Калі з усоду на яе
Праменчык сонечны лажыцца
Туман у нізінах,над вадой
Сваей нябачнаю рукой
Варушыць ветрык,разграбае
І па раўнінах разганяе
Галовы кветкі паднімаюць
І вільгаць ранніх рос губляюць
Прачнулісь птушкі і гаворку
Паміж сабою пачынаюць
Пазалаціла дрэў вяршынкі
Гайдаюць лісцікі галінкі
І гоніць сонца света хвалі
У неабсяжнай сіняй далі.