жыцьцё ня прыкрасьці сябрук
ня горыччу павінна аздабляцца.
і зь вершалінаў дрэў на брук
мне не ахвота разьбівацца.
у жыцьця свае законы. як
штодзень ня думаць пра фінал?..
калі раней я быў лайдак
і сапсаваў жыцьця журнал.
але намеру на зьліцьцё
з усім, што выпусьціў калісь,
няма, кароткае жыцьцё.
і гэта болем сэрца цісьне.
і шмат пытаньняў паўстае
калі задумвацца спрабуеш.
мне мудрых думак не стае,
а зь імі цяжкасьцяў ня чуеш.
сярод прагалін маладосьці
адказны момант ёсьць адзін:
пасьпець жанчыне стаць ня госьцем
каб не баяцца зла ільдзін.