“Спалена, як у пустыні,” – Ты казаў з нейкім жалем Ды горам, Вельмі добра схаваным, глыбока, Толькі проста, не ў стылі барока, Што амаль не пачуць, не дабрацца… І я нават не ведаю, як я І на што я магла спадзявацца.