Я счасце меу убачыць гэта рамяство
Русін Шышко
Спякотны ізышоу на вечар дзень,
і ля пліты рыхтуючы вячэру,
Яна ня бачыла , за шыбай прашмыгнула цень,
Бо брала усе на веру ці ня веру.
У хаце з жыхароу ня толькі абразы,
Ящэ жыве сласлівая кацяра.
Жыве лагодны дух яе цяпла,
і рухаецца ноч нібы тa хмара.
У вячорку Зорка, у Небе, не дае спакою,
і нават на пярыне не заснуць,
Бо толькі мроіць аб сваей пящоце,
Уласлівы Божа адкрывае пуць
Яна ня ведае нічога аб каханні,
Цукрова млее ружавы жывот,
і шэпчуць вусны … спіць лагоднае дыханне
Ледзь прыадкрыты мяккі рот…
Ноч распусцілася и згаслі Зоркі,
Каровы рухаюцца у поле і нясуць малачны пах,
і толькі быццам счасця накірунак,
Бы голас юнага Анела у Нябесах,
Спявае нікoму нябачны птах.