Мае ўсе крокі па Зямлі —
дайсці да ісціны,
знайсці якую не змаглі,
аднойчы высніўшы.
Яна, як сонца
промень весні,
святла й цяпла —
каб колас рос…
Яна, бы гук
світальнай песні, —
кранальны аж да слёз.
Яна — адчайны бляск вачэй
І неадступных думак мроі.
Яна — бяссонніца начэй,
і боль — даўнішні,
незагойны…