Калі гады заставяць аглянуцца
І мае словы , калі песняй льюцца
І так не хочацца развітвацца з марамі
Калі закрыта мае неба хмарамі.
І ветрам гоніцца жыццё - пірога
І просім яшчэ часу мы ў Бога
Тады хвілін мне болей не знайсці
На гэтым Богам данным мне пуці.
І хочацца, каб былі побач блізкія
А ў іх каб сонечня дні такія,
Што дораць ім святло і радасць
І ўсё ім шчыра ўсміхалась.
А унукі, наша прадаўжэнне
Сусветны шлях ператварэння
Працяг жыцця маёй душы
Кругазварот нас усіх такі. Вось так жыццё і не сканчаецца
Усё ў дабро ператвараецца
А зло і ненавісці век
Павінен знішчыць чалавек.
Калі гады заставяць аглянуцца
Цяплом душы мы зможам абгарнуцца
І ўсміхнецца ўсёй зямлі сусвет
І на зямлю пральецца Божы свет.