У родным слове той залог спрадвечны,
Што мы ёсць нацыя, адзіны мы народ.
І покуль род не знікне чалавечы,
Мы з песняй роднаю заводзім карагод.
Няхай звіняць натужна нашы спевы,
Няхай нам радасці часамі не стае,
Ды што з таго, калі стае нам веры,
Што будзе лепей ў нашай грамадзе.
У беларусаў моцнае цярпенне,
І мудрасці жыццёвай ‒ хоць адбаў,
Мы сеем дабрабыт, прарошчваем насенне
Пачцівасці, ашчады, добрых спраў.
І мову родную павінны шанаваць мы,
На гэтай мове гутарыць і жыць
З той думкай, што ўзмужнеюць дзеці:
На гэтай мове будуь думаць і тварыць.
08.11.2016г.