Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Верны крэўнаму брацтву

Яшчэ не ацэнена
Ёсць чаму, ёсць чаму
І ў народа майго павучыцца:
Як змагацца з чужынцам
Суровай парой.
Ёсць за што, ёсць за што
I народу майму ганарыцца:
He хадзіў і не лез ён
На землі чужыя вайной.
         I сябе не лічыў ён ніколі выключным.
          «Болей дбай пра сябе!» —
         Спачувалі народы яму. 
         I цаніў ён заўсёды,
         Братэрскую еднасць і лучнасць,
         Добра ведаў народ мой:
         He выжыць ніяк аднаму.
Вырываўся ён з цемры,
Прыгнёту, галечы і гора.
He адстаць ад суседзяў!
Спатыкаўся, наперад ішоў.
I дарма, што ў свой час
(Хоць хацеў) не прабіўся да мора —
Мора лёну ў яго,
I разлівы лугоў,
I бязмежжа лясоў.
         Быў адданы спрадвеку
         Славянскаму крэўнаму брацтву,
         З ім дзяліўся усім,
         Што ў стагоддзях займеў.
         Яго роднаю мовай
         Гаварыла Вялікае княства,
         А пасля без яе, незаменнай,
         Марнеў і нямеў.
I маўчанню яго, і цярплівасці
Можна здзівіцца.
Кажуць, доля такая:
Пазначана войнамі скрозь.
Ёсць чаму, ёсць чаму
I народу майму павучыцца,
Каб пакутліва крыўду на лёс свой
У вечнасць не нёс.