Восень.
Пагодзіна.
Горкі.
Цэдзіць святло маладзік.
Тут па былінных пагорках
Калісьці
Гарэцкі
хадзіў.
Гэтак жа падалі зоркі,
Антонаўкі спелі ў садах.
Пахла бульбоўнікам горкім,
Калі ён
пра долю
гадаў.
Спеліў шчымлівае слова,
Каб праўдаю высвеціць сказ,
Каб слова
дыхнула
жытнёва
I нам
растлумачыла
нас.