Праз пераплёт
магільных наслаенняў,
Праз дзірваны
і скамянелы мох
Вярнуся да жывых,
як летуценнік,
У скрыжаванне
лёсаў і эпох.
Вярнуся
праз знямелыя стагоддзі
У вечны хор
даёнак і званоў...
Я прыплыву
на белым параходзе
Да прыстані
паданняў і замоў.
Сустрэнуць бабкі
пенным сырадоем,
А людзі добрыя
запросяць на начлег.
Зазвоніць раптам
печ скаварадою,
Касцёр бліноў
успыхне на стале.
I на парог узыдзе
так напеўна
Блакітнавокая
вясковая краса...
Разбудзяць вусны,
салаўі і пеўні...
Разбудзіць казку
вечная вясна.