Яшчэ ўсюль навокал снег
Ляжыць, бы белая спадніца.
Сустрэць вясны прыемны смех
Ніяк не дасць зіма-царыца.
Бывае, промні сонца б’юць
У шкло акна ад спазаранку.
І з шумным звонам дзетвара
Ужо бяжыць гуляць на ганку.
Прыемна капае капель,
І снег, што быў, ужо падтаяў.
Нам чутны многіх птушак спеў,
У душы – зімовы лёд растаяў.
А сэрцу хочацца спяваць
Вясновы гімн: і ўдзень, і ўночы.
А сэрцу хочацца любіць,
Каханаму глядзець у вочы.