Я ўжо зусім ня злосны.
Мой гнеў адпалымнеў.
Разьятраныя вёсны
Даўно ня сьняцца мне.
Ня ходзяць талакою
Ні зайздрасьць,
Ні жуда.
У акіян спакою
Сплыла гадоў вада.
Няхай цяпер другія
Бягуць да перамог.
Я нават настальгію
Здушыць у сэрцы змог.
Я з думкаю зьмірыўся,
Што зараз —
Іншы час,
Што бітвы
I піры ўсе
Сягоньня
Не для нас.
Я ветла саступаю
Дарогу маладым...
Хаця
Сьляза скупая
Навернецца пры тым...