Я каюся ў тым, што жыў няпраўдай,
І праўды, нават, ведаць не хацеў,
Я жыў ў багацці, было мне не да праўды-
Падманваў, забіваў, ад грошай вар'яцеў!
Час прайшоў, гады мінулі,
Бляск ад золата ўжо патускнеў.
Цяпер я зразумеў, што слугі д'ябла падманулі-
Зямных я скарбаў накапіў-нябёсных не паспеў...
І вось, ляжу я ў труне самотна,
Мой нерухомы твар асвечаны лампадай
Я больш нічога не магу змяніць,
Я толькі каюся, што жыў няпраўдай...