Яшчэ апошні будзе снег,
Цяжкі, як позняе світанне.
I юнай трызніцца вясне,
Як непазбежнае —
расстанне.
Сплывае ноч у туманы.
Над лёсам круг адвечны сонца.
Душа, наноў павер, змані,
Што на зямлі —
дарог бясконцасць.
Які трывожны дальні збег
Маіх нябёсаў і надзеі.
У драме
ў самай першай дзеі
Апошні
ціхі-ціхі снег.