Сасновыя галінкі
Гуляюць са сняжком,
Ссыпаючы іскрынкі
Гуллівыя цішком.
На дрэве пакалечаным,
Ўчапіўшыся за сук,
Хваробу дзяцел лечыць:
Дзе ж гэты дзеўся жук?
Сінічкі-невялічкі
Зляцелі на руку
Ды хлебам з рукавічкі
Сілкуюцца крыху.
Што гэта за навіны?
Ў палонку, ух, папёр! –
З галінкаю асіны
Сярод зімы бабёр.
Застылі воддаль лані
На просецы лясной.
Радзей іх бачыць станем
Зялёнаю вясной.
Лес зімні, так прыгожа!
Ў ім столькі душ жывых.
А мне такі трывожна
За жыхароў лясных.
Марозіць сьцюжа вечар –
Лес ціхне пакрысе.
А можа ўзвыць і вецер
Ды снегам занясе.
Ўжо месяц пад аблокі
Між зорачак пралез,
Ды выйдзе сонца толькі –
Зноў ажыве наш лес.