Колькі год я сноўдаўся ценем,
Каб патрапіць на Вулку Радасці
Вулкай Мудрасці і Сумлення,
Вулкай Гневу і Барыкады.
У. Караткевіч. Вуліцы
Чырвоны адгрымеў Кастрычнік,
Правадыры сыйшлі ў нябыт.
Глядзіць цяпер на нас з таблічак
Камуністычны каларыт.
Прайдуся зноў па Піянерскай,
На Ленінскую завярну.
Больш назвы не хвалююць сэрца,
Душэўную яго струну.
Сусед сягоння растлумачыў,
Маўляў мне – нацыяналізм,
Для нас названні многа значаць,
Змяняць іх сёння – тэрарызм.
А я скажу – аддаць даніну
Гісторыі патрэбна зноў,
І вывучаць яе павінны
На вулках родных гарадоў.