Жанчына нашага краю
Да паэмы Адама Міцкевіча “Гражына”
Змагацца за край быу надзелам мужчыны
Усе тое не ёй ….не успрымае Гражына
Даспехі прылеглі да зграбнасці стану
-Ты будзеш ,чужынец, мячом пакараны
Іржуць ужо коні ….Наваградка плошча
Вятры над сталіцай харугві палошчуць
Вядзе за сабою у княжавым убранні
Паход на крыжацкія воўчыя зграі
Характар няурымснай ліцвінкі-цвярдыня
З ліслівасцю мужнасць яе не астыне
Ваярства жаночасць усе тое да месца
Аж ворагу млосна жахліва і цесна
І бьецца яна аж за трох акружэнцау
Аддасць за радзіму не руку а сэрца
Хоць варагаў процьма, упэунена у сіле
І меч яе клаў …. немца у кучы касіў бы
Ды рукі здранцвелі зацяжылі латы
Тут меч па зладзейску заплечны заклятых
І падае легка красуняй лябедкай
Пакінуушы поле і славы салодкасць…..
І сення легенды жывуць аб жанчыне
Літоукай вяночкі плывуць………!
усе ад той жа Гражыны!
Літоўка-возера у Наваградскім раена Беларусі.У паэме упамінаецца слова Літэукі.Ёсць меркаванне,што магчыма на гэтым возеры пісалася паэма.