Усе мне збрыдзела!
Не веруць людзи у Хрыста!
И я куру и горки дым глытаю!
Узненавидзела увесь свет не спраста!
Я стала слабай!
Нибы свечка тая таю!
Дзе ж ты, Хрыстос?
А ты у раю, у небе!
Табе ниякай справы да мяне!
Чакай, иду к табе у гневе!
Хай мая боль твой рай дурны зкляне!
Ты не пры чым! Ва усим павинны людзи!
И мне паусци, змагацца за жыцце!
Саму сябе цягнуць у гэтым брудзе!
Цягнуць тваих калек! Их ноги, як шмацце!
Сыходзь ка ты ужо з сваих нябесау!
И паглядзи на прокляты твой мир!
Не утрываць мне болей кравасосау,
Што на крыви маей гатуюць пир!
Ужо судзи! Хоць пакажысь народу!
Мо убаяцца дужага Цябе!
Бо водзюць воуки вакол слабых карагоды!
Чаму не хочаш Ты узняць нас да Сябе?
Навошта мне Твой крыж? И так усе зразумела!
Я не люблю пракляты грэх! Ты дау нам гэта цела!
Дык беражы Яго, а не кидай, як цацку!
Не самагубца я! Цябе забъю знянацку!
Не буду верыць у Цябе, Табе малицца!
Бо кольки непавиннай крыви лицца?
Даруй, Вялики Бог! Даруй мяне, ништожную!
Я выйшла да Цябе у хвилину у апошнюю!
Я ведаю, што мне Гасподзь адкажа!
Ен з сонечным лучом зирне мне у твар!
И зноу Завет Ен Новы мне пакажа,
Спытае, чалавек ты тавар?
Я не тавар! Былина я у поли,
Дзе дзьмуюць ледзяняшчыя вятры!
Я-соль Зямли! Такая мая доля!
И хоць ты синим пламенем згары!
И я иду, паузу на Свет, яки мерцае,
У небе ззяе з алаю зарой!
Не грэе Ен, а тольки абяцае
Забраць у рай, але сваей парой!
И усе! Надзея! Маци Божжа!
Ты и мяне хоць крыху пашкадуй!
Нихто, николи мне не дапаможа!
Ну и Няхай! Ты брата пашкадуй!
На валаске жыцце яго висела!
Ен муку адскую ад нелюдзяу прыняу!
Ты ж па Хрысту распятаму скарбела!
Ты ж ведаеш, крыж и Цябе распяу!
Дык памажы! Спытайся Ты у Бога!
Мо и для нас Ен знойдзиць Магдалину!
Ци весника якога дарагога,
Яки и нам дась бобрую навину!
Усе Ен можа, Божа Усемагутны!
Ен судзьбами валодае, шляхами!
Дзеля Цябе и нам Ен дапаможа!
Ты тольки памалися яму з нами!
Скажы Яму, што слезы мае-рэки!
Их саланей не знойдзиць ен вады!
З вачэй крывавых беднага калеки
Яны у сэрца мне, як стрэлы зацякли!
Яны застались у им, як акиян салены!
И сэрца у их, нибы карабль у шторме!
Як билася яно и рвалася са стонам!
И як шукала Бога у душах чорных!
Пачуе Бог! Не дась Ен нам прапасци!
Я ведаю, Ен плачыць у вышыни!
Дзе ж ты, мае загубленнае шчасце?
Лучом вясенним у сэрцы ажыви!
Васкрэсни па малитве цуднай!
Васкрэсни па славам и па слязам!
З Хрыстом прыдзи и з братам маим блудным!
З Святыми, и па ихным абразам!