Да Лауры
Адам Міцкевіч
Я ледзь цябе ўбачыў і адразу ўсё забыў,
У незнаёмым поглядзе шукаў адказы.
Зачырванелі твае шчокі нейк адразу,
Як грудзі ружы, што світанак раніцай раскрыў.
Ледзь заспявала ты, ад слёз не змог стрымацца -
Твой голас пранік у сэрца, крануў маю душу.
Ты нібыта анёл, што свой зарок парушыў,
З нябёс мяне паклікаў, каб з табой застацца.
Каханая мая! Твой погляд хай падкажа,
Ці даражыш ты мной? Што вусны мне не скажуць?
Усё роўна, калі лёс сысці мне раптам скажа.
Сваё каханне я хаваць павінны
І хай другому руку ты дасі нявінна.
Для нашых душ у Бога добрыя навіны.