Свабоды, дайце свабоды,
Каб я адчуў сябе мастаком!
Дайце любові, каб я ніколі не ведаў прозы...
Рэжце мяне, каб не высахлі слёзы,
Крыві маёй ссохнуць не дайце,
Каб раны не смелі гаіцца,
Каб памяць была пра памылкі,
Пра тое, чаму ноччу не спіцца!
Перабівайце подых натхнення
Ды забівайце цвікі сумнення
Адразу ў душу, мінуючы сэрца...
Працягвайце ваша хамскае шоў,
Душыце мяне, каб не вымавіў слоў!
Бейце па твары,
Пейце, пачвары,
Маю маладую салодкую кроў!
Рагочучы рэхам, тапчыце святыні,
Каб рэчкі душы маёй страцілі плыні!
Людзі света!
Не саромцесь!
Крытыкуйце! Прыніжайце!
Смейцеся і разбурайце...
Толькі дзеля свайго бога,
Падатрыце свае сліны,
Вымайце нарэшце рукі...
Брудная, брыдка - ванітую!
Хопіць гніллю забіваць маю душу-мясарубку!