Дзе мой край? Там, дзе аўтобусы жоўтыя
Там, дзе хаты-скрынкі ганарліва стаяць
Дзе вялікі курган, беларусі гісторыя, глядзіць на людзей.
І та малая хата, ў якой я рос.
Той зялёны дыван што у калідоры ляжаў
Дзе маленькі кацяня поўсцю аброс.
Там, дзе сэрдца заб’ецца часцей.
Навек запомніў, і прыду я туды.
Пасля смэрці, памру я калі.
Наведаю сваю я пастэль,
кружку з якой заўсёды я піў.
Гэта мой родны, па-свойму
багаты гатэль.
Дзе мой край? Там дзе сям'я, мама і тата.
Мой брат і сястрычка. Бабуля да дзед.
Там дзе шчасце цяпло і ўтульна.
Гэта мой кут, мой родны навек.
Клянусь заўсёды я буду помніць цябе,
мая хата, малая радзіма.