Маленне за Рыгора Барадуліна
Не запале агня ў ачагу,
Не азябне ў світальным тумане,
Яго думкі спаўзаюць у дугу,
Не купаючыся ў падмане.
Няма зла, змыты мэты-клішэ,
І нарэшце не будзе адзінства,
Незалежнасць, свабоду ў души,
Адчуваў ад самага дзяцінства.
Ён спасцігнуў, што такое гульня -
Тлён на вежах Нясвіжскага замка,
Тое, што не адбылося да дня,
Разам з тым, што адбудецца заўтра.
Ад яго нараджаюцца сны
За мяжою пяці вымярэнняў,
Праз яго, ад вясны да вясны,
Бачаць у дробных шутах добрых геніяў.
І ад часу ні шчасця, ні гора,
Марнасьць лёсу паколькі пастолькі,
Усё таму, што ён памёр учора
І яго пахавалі, вось толькі ...