***
Адгэтуль мне не страшны галалёд
Ды снегам прыхаваныя палонкі…
У кнізе лёсаў – драны пераплёт,
Паточаныя шашалем старонкі.
I нашы душы безліччу вятроў
Былі гурмой патопленыя ў моры
Старонак без дакладных нумароў,
У зломках недапісаных гісторый.
I хто зрабіў пасля дарэмны чын,
Злажыў сюжэт, напісаны багамі?
Ён аркушы сабраў і спалучыў
Нязграбна, кепска, дагары нагамі.
Хто іх хапаў са спрытнасцю гульца,
Не гледзячы на сэнс апавядання,
Што лёсы без пачатку і канца
Паўсталі наўзамен наканавання?
Каму крычаць, прыкмеціўшы падлог,
На ўцеху разнастайным фаталістам?..
Маё жыццё згубіла эпілог
I маналог аб самым асабістым.