Абудзіўся бярозавы гай,
Сонца промні ў лістоце цярусіць,
Ветрык шэпча: ”Грыбочак, уставай!”,--
У дарожку пара табе рушыць…
Засмяецца шчасліўчык: “Знайшоў,
Прыгажун-баравік! Асалода!”
Нездарма ж я так рана прыйшоў,
Адарыла так шчодра прырода!
Колькі шчасця ў восеньскім дні!
У блуканні зігзагамі сцежак,
Адчуваць што ты з лесам зрадні,
А ўдача ад Бога залежыць…
Я малюсе прыродзе заўжды:
Сонцу, Небу, зялёнаму Бору,
Каб не ведаць у дарозе нуды
Пакланюся радзімым прасторам!
© Copyrіght: Ганна Якубоўская
14.09.2018