Шарэе небасхіл з пластмасы,
Iдзе ў магілу Трэці Рым,
Цвіце неон, і прагна масы
Жаруць Евангелле вітрын,
Ушчэнт забыўшыся на Тройцу.
Крадзецца вуліцай сцяна,
I б’ецца цень самазабойцы
Ля каламутнага акна.
Натоўпы з пысамі бульдогаў
Блукаюць з мэтай гразь мясіць.
Чым меней на Зямлі прарокаў,
Тым болей на Маскве месій.
Яны прыйшлі! Я знаю цэны
На іх пыхлівы бенефіс.
Спакойна, што акцёр са сцэны,
Iду ў раз’юшанасць куліс,
Пакуль тлумач лапоча ўбога,
Перакладаючы з ліста,
Бездапаможны заклік Бога
На тлусты дактыль жывата.